مقایسه اثر درمانی دو نوع اسپلینت کوکاپ در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ

زمینه و هدف : سندرم تونل کارپ شایع ترین نوروپاتی فشاری است که می تواند در شدت های خفیف، متوسط و شدید باعث ناتوانی هایی با درجات کم یا زیاد در عملکرد دست بیماران گردد. تشخیص و درمان زودرس این سندرم منجر به بهبودی کامل و به تعویق انداختن آن عوارض جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت. اولین روش درمانی استاندارد در این بیماران خصوصاً در فاز اولیه آن ارائه اسپلینت مناسب می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثردرمانی دو نوع اسپلینت کوکاپ یکی با محدودیت مفاصل metacarpophalangeal انگشتان و دیگری بدون محدودیت آن مفاصل انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 23 نفر از مراجعین درمانگاه بیمارستان شفا یحیاییان تهران که با توجه به یافته های الکترودیاگنوز توسط پزشک متخصص سندرم تونل کارپ خفیف و متوسط آنان تشخیص داده شده بود، در دو گروه قرار گرفتند. به گروه اول (12 نفر) اسپلینت کوکاپ بلند (با محدودیت مفاصل mp انگشتان) و در گروه دوم (11 نفر) اسپلینت کوکاپ کوتاه (بدون محدودیت این مفاصل) ارائه شد. شرکت کنندگان قبل و پس از دوره 4 هفته ای درمان توسط آزمون های swms، 2pd،vas، grip strength و pinch ارزیابی شدند. یافته ها : آستانه حس لمس (swms) در گروه اول به صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود (p<0.05). حساسیت عملکردی (2pd) در گروه اول به صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود (p<0.05). اختلاف معنی داری در شدت درد (vas) دو گروه مشاهده نشد. قدرت گرفتن و پینچ (p&g.s;) در گروه اول به صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود(p<0.05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اسپلینت کوکاپ بلند در مقایسه با اسپلینت کوکاپ کوتاه تاثیر بیشتری در کاهش و بهبود علائم سندرم تونل کارپ دارد.